Teruggave van voorafbetaalde gelden aankoop toeristische appartementen

Men heeft ter onderzoek genomen het feit dat de koper van een toeristisch appartement, een speculatieve koper of investeerder was, meer dan alleen zijnde koper van een woning voor vast verblijf (residentie) en zodoende dat men hem geen consument beschouwde en daarom geen beroep kan doen op het voordeel van de Wet 57/1968.

De uitspraak van de Tribunal Supremo was unaniem op het moment van het vastleggen van het recht van de koper ter bekoming van teruggave van vooraf betaalde bedragen voor een aankoop van een woning welke voorzien is bij de aankoop voor residentieel gebruik beschouwend dat het gaat om consumenten en degene die dit niet is, deze niet kan opeisen.

De Wet 57/1968, eist aan de verkoper om de voorafbetaalde bedragen te garanderen bij deze gevallen waarbij de aankoop van woningen waren voor residentieel gebruik, ocasioneel of sporadisch daar werd beschouwd door de rechtbanken als zijnde bescherming van de consumenten enkel op deze manier dat degene die koopt en dit niet doet met dit doel, niet aan de voorwaarde voldoet van consument zijnde en men deze bescherming niet kan opeisen.

De advocaten vastgoed van Carlos Baño León dienden verschillende gerechterlijk aanklachten in bij de rechtbank Mercantil nº3 van Alicante met zetel te Elche uitvoerend de aanklacht opeisend de verantwoordelijkheid van de eigenaar van een belangrijke promoter van de Comunidad Valenciana, waar men aan hem persoonlijk eisten tot teruggave aan onze engelse klanten van de bedragen die dezen hadden aanbetaald als voorafbetaling voor verschillende aankopen van woningen van toeristische appartementen.

De advocatern experten in vastgoedrecht van Carlos Baño León presenteerden deze gerechterlijke aanklachten ondanks dat de Promoter de appartementen schijnbaar had voorgesteld als toerische appartementenen niet als residentieel gebruik van de kopers.

De verantwoordelijke van de promoter aangeklaagd door onze advocaten experten in vastgoedrecht, verdedigden zich weerleggend dat de aankopen waren van toeristische appartementen en niet voor resisdenten zodoende dat deze aankopen vrijgesteld waren van de toeppassing van de Wet 57/1968, en zodoende niet verplicht was om een borg te verlenen of de bedragen te verzekeren die de kopers hadden overhandigd in de vorm van voorafbetaling.

De rechtbank van Mercantil nº3 van Alicante met zetel in Elche heeft drie uitspraken laten noteren van zulk belangrijke doctrine dat we hierna enkele details gaan uitleggen gezien de buitengewone interesse die het heeft en de ommekeer dit kan teweegbrengen de doctrine unaniem was.

De vraag die is gesteld geworden door de tegenpartij is het gebrek aan consideratie van consumenten in de ogen van de promoter van wie men de woning had bekomen met speculatieve of zakelijke bedoeling.

Tabla de Contenidos

Verkoop van woningen

Dit criteria past men toe op de verkoop van woningen, toeristische appartementen om tot de conclusive te komen dat degene die dit sort van appartementen aankoopt dit doet voor winstoogmerk en zodoende niet is om er vast of residentieel te verblijven en zodoende nietvlat onder de noemer van consument.

De aangeklaagde brengt jurisprudencia bij de Tribunal Supremo over dit feit door aan te tonen dat wat de Tribunal Supremo als voorwaarde vraagt als consument om de voordelen van de Wet 57/1968 toe te passen en deze voorwaarde niet heeft degene die een woning koopt voor speculatieve doeleinden en dit voor hen gelijk staat aan een koper van toeristische apaprtementen.

De conclusitie waaraan de ondzoeker komt is verschillend dan deze van de verdediger welke niet aand e voorwaarde van consument moet komen of niet van koper maar aan deze welke de Wet vastlegt op deze wijze dat men eist dat de koper een woning bekomt met de bedoeling om permanent of familiale residentie of zijnde las tijdelijke residentie, toevallig of circunstantieel.

Met gevolg van voorwaarde van toeristische appartementen die onderwerp zijn van aankoop, sluit hiermee niet de Wet 57/68 uit.

Opdat de Onderzoeker een koper als een consument qualificeert met winstdoelmerk, dient er de gewoonte of het bestaan van speculatieve handelingen zijn. Het is evenals zo dat de aangeklaagde moet aantonen dat de koper een professioneel is van deze aankoop en voor de hoeveelheid van woningen die hij heeft aangekocht en het bedrag dat hij hiervoor heeft betaald, duidelijk aangeeft dat het gaat om een profesioneel die zich hieraan toewijdt voor lucratieve doeleinden.

Na deze duidelijke uitwijdingen van de onderzoeker ter waarborg van het gedrag aanbetaald door de engelse kopers van de advocaten vastgoed van Carlos Baño León, komt men tot de conclusie dat de kopers dienen beschermd te worden en aan men de Wet 57/68 moet toepassen daar ze geen professionelen zijn die speculeren maar rechtmatige kopers zijn.

Op de vermeldde uitspraken heeft men in beroep gegaan bij de Audentie Provincial van Alicante en sinds enkele maanden zijn we aan het wachten op de resolutie van de beroepen ingesteld door de promoters die we veronderstellen negatief gaan zijn voor hen en we hebben grote verwachtingen dat de Audiencia Provincial de uitspraken bevestigt welke zijn bekomen dooe onze engelse klanten en we kunnen veronderstellen zoals we eerder hebben aangegeven dat dit een buitengewone verandering meebrengt in de doctrine die er tot hiertoe bestaat.

In de actualiteit, dit advocatenkantoor van experten in het vastgoedrecht en van de bouw, heeft verschillende gerechterlijke aanklachten lopen zowel tegen de bankinstellingen als aan de verantwoordelijken van promoters met betrekking tot deze zelfde aanklacht van teruggave van aanbetaalde gelden.

Verschillend is hetgeen we net hebben aangehaald met betrekking tot de kopers van woningen toeristische appartementen, met deze van toeristische appartementen waar een belangrijke vraag is, of deze is gekocht als investering en speculatie en we denken dat er de reële mogelijkheid bestaat dat het rechtbanken tot welke we ons richten, eerst deze vraag voorleggen aan het Europees Hof, daar men niet goed begrijpt dat de Wet een discriminerende behandeling toelaat ten nadele van kopers van woningen waaraan men dient te garantizeren de teruggave van de aanbetaalde bedragen alhoewel deze zelfde men heeft bekomen als investering en niet als benadeelde eruit komen wegens een dicriminerende behandeling in de Wet, welke enkel beschermt, we begrijpen dit zonder enkele geldige redden, aan dezen die een woning hebben aangekocht voor residentieel gebruik.